Wat had Hessel een lol in Slagharen

Mei 2016

Zondagavond begon voor Hessel het avontuur. Hij kon er haast niet van slapen. De spullen waren gepakt, zijn cowboy-outfit lag klaar en hij lag als een stuiterbal in bed. Maandagochtend om kwart voor 6 was hij klaar wakker. Gaan we al, gaan we al, gaan we alllllllll?

Hij moest toch echt nog even wachten, eerst maar eens een croissantje, want die had hij alvast verdiend, en de broodnodige koffie voor papa en mama. Finn (mijn grote broer zegt Hessel altijd) wilde nog maar niet wakker worden. Ooooh, Hessel knapte bijna uit elkaar van spanning.

Eindelijk, om half 10 gingen we bepakt en bezakt onderweg naar Slagharen. Wat een feest, een cd van Garth Brooks op (dé country legende) en al tikkend, fluitend, wiebelend en stuiterend zat Hessel achter in de auto de heeeeeeele rit uit naar Slagharen.

Daar aangekomen moesten we ons eerst melden bij de receptie. We kregen de bandjes voor het park en Hessel kreeg een extra bandje omdat hij deels in een rolstoel zit, zo konden we via de uitgang de attracties binnen. Elk nadeel heb zijn voordeel...

Eerst maar eens het park verkennen, oh... een achtbaan over de kop! Daar moest Hessel in. Zeven jaar en dan al in de achtbaan over de kop, wat een held. Mama mee, want tja, papa die heeft het niet zo op hoogtes. Het is wel een uitdaging hoor, een kind met een verminderde spierspanning meenemen in een achtbaan, je moet hem vasthouden, zijn hoofd beschermen en jezelf schrap zetten, maar het is gelukt! Hij vond het prachtig.

Daarna maar even rustig aan gedaan, bij de paardjes gekeken en een paar rustige kijkattracties gedaan. Broodjes eten en een slush puppie halen, dat hoort erbij, hè mama?

's Middags konden we de sleutel van ons huisje ophalen, een echte kleine ranch. Met buffelhoorns en een schommelstoel. Even bijkomen van de drukte in het park. Het is wel heel veel hoor even. 's Avonds in een van de restaurants hebben we gegeten op het park en 's ochtends een uitgebreide brunch, met Randy en Rosie. Daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden.

Er is ook een zwembad in Slagharen, deze moest uiteraard getest worden. Het is een mooi zwembad met hele vette schnitzel (Hessel's woorden) waterglijbanen. Daar ga je met een band vanaf. Ook hier weer de uitdaging om Hessel zonder al te veel pijn naar beneden te krijgen. Maar hulde aan papa, gelukt! Van zwemmen word je toch wel erg moe en wat waren we blij dat we de rolstoel bij ons hadden. Toch nog één keer in de achtbaan over de kop en toen was de koek ook wel zo'n beetje op bij Hessel.

Als afsluiting mocht hij nog mee met de grote Randy en Rosie parade, in een circus wagen, schitterend natuurlijk. Als allerlaatste mochten de heren beiden nog een cadeautje uitzoeken in de shop. Finn koos en pet (want daar had hij er nog geen 10 van) en Hessel koos uiteraard een knuffel van een buffel (want ook daar had hij er nog geen een van) en een boek over ‘Hoe word je een cowboy?’.

Toen de spullen in de auto en hup, onderweg naar Ribhouse Texas in Boekelo. Het echte cowboy-restaurant! We werden super ontvangen, door een echte cowboy (volgens Hessel) en de jongens kregen direct een cowboyhoed. We hebben echt weer super gegeten, de heren alle drie spareribs en ik had een hamburger zo groot als de staat Texas.

Al met al hebben we echt genoten, we hebben twee super dagen gehad en onze batterij is weer even opgeladen. Hessel voelde zich een echte cowboy (mama, ik ben zo geboren, als cowboy, dat zit in mijn hart).

Dank en heel veel groetjes,

Raymond, Renee, Finn en Hessel